O książce: rok / Włodzimierz Nikołajewicz Łosski to jeden z nielicznych teologów prawosławnych XX w., którzy prowadzili dialog z chrześcijańskim Zachodem, zachowując całą integralność ortodoksji. To właśnie wyjaśnia fakt, że większość dzieł teologicznych Wl. Losskiego zostały napisane po francusku: dało mu to możliwość pokazania, zwracając się bezpośrednio do chrześcijan zachodnich, że prawosławie nie jest historyczną formą chrześcijaństwa wschodniego, ale trwałą uniwersalną prawdą Sorbony w latach 1945–1946 i stanowi patrystyczne wprowadzenie do „palamizmu”, teologii św. Grzegorza Palamasa i innych hezychastów. Autor śledzi historię wschodniej teologii chrześcijańskiej (bezpośrednio związanej z ascezą), począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa, poprzez naukę ojców kapadockich, różne szkoły ascetyczne i teologiczne Wschodu syro-palestyńskiego i Bizancjum, aż po rozwinięty system teologiczny w areopagityce i rozwinięta w dziełach św. Maksyma Wyznawcy, przyjęta i później przekształcona przez hezychastów. Dla uczniów i studentów teologicznych placówek oświatowych, studentów i doktorantów uniwersytetów i wydziałów teologicznych, specjalistów zajmujących się badaniami z zakresu teologii dogmatycznej, patrystyki, a także wszystkich zainteresowanych nauką Kościoła prawosławnego.